Hoe dan!

Een minuut voordat je naar je werk moet gaan en je kinderen klaar moeten staan om naar school te gaan wilt je kind perse die schoenen aan die helemaal onder de modder zitten en nat zijn van de dag daarvoor toen je kind de dag daarvoor met volle enthousiasme in elke plas sprong en jij toen al waarschuwde dat de schoenen zo erg nat worden en ze niet snel opdrogen.

Nu de volgende ochtend wil je kind perse deze schoenen aan en verzet geen stap. Je gedachten gaan alle kanten op. En voordat zeg je met een snauw; ‘Daar had ik je gisteren al voor gewaarschuwd’. ‘Je moet nu naar school, want anders kom je te laat.’ Nogsteeds houd je kind de poten stijf. Je merkt de irritatie bij jezelf oploopt. En denkt; HOE DAN? Ik moet naar mijn werk en mijn kond moet nu naar school!

In dit soort situatie gaat ons vecht, vlucht en verstar systeem aan. We komen in een tunnel visie en zien niet meer de behoeften van je kind en andere oplossingen. De stress loopt op en voordat je het weet ontstaat er strijd waar jullie beiden niet uitkomen. Het helpt dan om even een stapje terug te doen en een adem pauze te nemen. Te zien wat er gebeurt en opnieuw te kunnen bekijken wat jullie beiden nodig hebben om rustig de deur uit te gaan. Vaak doordat je de behoefte van je kind kan zien en dit kan benoemen naar je kind ontdooit het. En kunnen jullie beide weer rustig worden.