‘Je bent de aller stomste mama!’

Je bent de stomste mama die ik ken! zei mijn dochter. Mijn dochter had een verlanglijstje gemaakt voor haar verjaardag. Daar stond een fancy horloge op (met een soort track and trace zodat wij weten waar ze is).

Ik had al eerder gezegd dat ze die niet krijgt. Vlak voordat ze naar bed ging begon ze er weer over. Ik enigszins geïrriteerd, omdat we dit al eerder hadden besproken, zei dat ik daar al iets over had gezegd. Vervolgens haalt ze alles uit de kast om haar zin te krijgen. Ik krijg een kussen naar mijn hoofd geslingerd, een tafeltje met een glazen vaasje valt om, ze schreeuwt dat ik de aller stomste moeder ben. Ik merk dat er allerlei innerlijk reacties opkomen. Ik voel boosheid opkomen, voel onrecht, twijfels over mezelf als moeder, onmacht omdat ik niet weet hoe ik moet reageren. Maar ook dat ik hier tótaal geen zin in heb. Ik ben moe en wil dat ze naar bed gaat.

Door tegen mezelf te zeggen ‘ook dit gaat voorbij’ helpt mij om het niet te groot te maken in mij hoofd. Het maakt me kalmer waardoor ik rustiger reageer. Waardoor ook mijn dochter rustiger wordt. En deze boze bui uiteindelijk voorbij gaat. Door een rustige houding aan te nemen als moeder, waarin je kind even moet afreageren, gaat ook dit weer voorbij 😊